«Ի՜նչ ես թըռչում խև-դև սի՛րտ...»

«Ո՜նց է ժըպտում իմ հոգին...» «Ի՜նչ ես թըռչում խև-դև սի՛րտ...»

Հովհաննես Թումանյան

«Իմ սո՜ւր, արթուն ականջում...»


* * *


Ի՜նչ ես թըռչում, խև-դև սի՛րտ,
Հազար բանի ետև, սի՛րտ,
Ես ո՞նց հասնեմ հազար տեղ
Քեզ պես թափով, թեթև, սի՛րտ։

Հունվարի 25


1918