«Ծով է իմ վիշտն, անափ ու խոր...»

Հովհաննես Թումանյան

* * *

Ծով է իմ վիշտն, անափ ու խոր,
Լիքն ակունքով հազարավոր.
Իմ զայրույթը լիքն է սիրով,
Իմ գիշերը` լիքն աստղերով։

Փետրվարի 9

1917

---