Պատմությունը երկար է, եթե չի գրվում,
Եվ լռության մեջ պատսպարվելով`
Վախը անբառ աղոթք է մոգոնում
Չարտաբերվելու և տիրելու համար…
Երկիրն անջուր տափաստանի նման
Ճաք է տալիս,
Ուրիշն է աղոթքի հավակնող խոսքեր մրմնջում…
Ինձ խոսել,
Առավել ևս` աղոթքին հասնել չթողեցին.
Ինձ խանգարեցին լռել…
Հիմա վերադառնում եմ,
Որպեսզի ծնվեմ իմ լռությամբ,
Բայց ճանապարհիս միայն
Իմ պատմության կցկտուր ակնթարթներն են,
Որոնք գրվել են արդեն
Հիշողությամբ…
