Օդն են ցընդել երազները մշուշոտ...

Հովհաննես Թումանյան



* * *

Օդն են ցընդել երազները մշուշոտ,
Փչում է պաղ դաժան քամին ձյունաբեր։
Իրեն արտում արյունաբույր ու փոշոտ
Նա ընկած է իմ առաջին կիսամեռ։

Ո՞վ է արդյոք հանցավորը նըզոված,
Հին թշնամի՞ն արյունառուշտ, անհավատ,
Բարեկա՞մը նենգավոր,
Թե՞ իր որդին պոռոտախոս, ապիկար...

1919

---