Աղոթք


Ի՞նչ կա ավելի վեհ ու սրբազան,
Քան այն աղոթքը, որ ես մշտական
Վեր եմ առաքում ծանր րոպեներին
Դեպի աթոռը հավերժականին։
Որպես տապի դեմ հովիկ մի զեփյուռ
Եվ ծարավի դեմ աղբյուրի սառ ջուր,
Նույնպես և իմ այդ աղոթքը իսկույն
Տալիս է սրտիս մեղմ թեթևություն։

14 փետրվ. 1887.