Ոչ մի կաթիլ
Թոն չտալով
Երաշտից սով
Մեծ գավառին,
Ամպը վերից
Ջիլ սահելով,
Գնաց հասավ
Օվկիան ծովին:
Այնտեղ, վերից
Մխվեց,
Կախվեց,
Ուզածի պես
Թափվեց,
Չափվեց.
Ու կանգնելով
Մեծ սարի դեմ,
— Տեսա՞ր, — գոռաց,—
Ի՛նչ առատ եմ:
— Վայ քո ճարը, —
Ասավ սարը, —
Մե՛ծ բան արավ,
Ծո՞վն էր ծարավ...
Մի մեծ գավառ
Մատնեց սովին,
Թոնը բերեց
Հանձնեց ծովին:
