Այ իմ մարգարտէ շարոց...

* * *

Այ իմ մարգարտէ շարոց,

որ յոտից մատանց հուր ու բոց.

Կըրակն ըզքո մարն երէ,

որ տարաւ, երետ զքեզ այլոց.

Դատ ու դատաստան պիտէր

ի Հոռմանց տունըն ւ'ի Հայոց,

Երթի, դատաստան կանգնի,

չըթողի զքեզ այլ մարդու ծոց:

---