Երկար ժամանակե կունկնդրեի իրեն, աոանց բառ մը հասկնալու ըսածներեն։
Անկարելի բան մը խնդրողի երևույթը ուներ։ Խորունկ անձկության ծալքեր ուներ բերանը։
Բայց չէի կարող նայվածքս հեռացնել իր ճերմակ վիզեն, ուրկե պզտիկ սարսուռներ կ’անցնեին։
Այնքան տգե՜ղ էր ան։
Ու ես կը պաշտեի զինք իր տգեղությանը և տրտմությանը համար։
