Թափվում են աշնան դալուկ տերևներ,
Մեռնում է կյանքը թոշնող պարտիզում.
Տխուր դիտում եմ այդ մահու պատկեր
Եվ սև մտքեր են իմ հոգին հուզում...
Հայրենի՛ աշխարհ — մեր վարդ հույսերի
Դո՛ւ էլ թառամող, ամայի պարտեզ.
Շրջում ենք ցիր—ցան, քո ծոցից հեռի,
Աշնան հողմահար տերևների պես...
