Թափվում են աշնան դալուկ տերևներ, Մեռնում է կյանքը թոշնող պարտիզում. Տխուր դիտում եմ այդ մահու պատկեր Եվ սև մտքեր են իմ հոգին հուզում... Հայրենի՛ աշխարհ — մեր վարդ հույսերի Դո՛ւ էլ թառամող, ամայի պարտեզ. Շրջում ենք ցիր—ցան, քո ծոցից հեռի, Աշնան հողմահար տերևների պես...
