Առագաստ
Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի
Առագաստ
Մեգով պատած ծովի վերա կապուտակ
Առագաստն է ահա լողում մեն-մենակ…
Ի՞նչ է փնտրում նա այն հեռու վայրերում,
Ի՞նչ է թողել նա հայրենի աշխարհում։
Եվ խաղում են ալիքները հողմահար,
Կայմն է թեքվում ու ճըռնչում անդադար…
Բայց նա, ավա՜ղ, ո՛չ բախտի է ման գալիս,
Ո՛չ էլ բախտից երես դարձնում, խույս տալիս։
Նորա վերև—ոսկեճաճա՜նչ արեգակ,
Նորա ներքև—ջըրեր լազո՜ւր ու հըստա՜կ.
Բայց նա խըռով, փոթորիկ է փափագում,
Կարծես հանգիստ պահվա՜ծ լինի փոթորկում։