Ավանակ ես տո․․․

Գուսան Շերամ


Ավանակ ես տո․․․


Ամեն անասունից հիմար ես ու ցած,
Տանջվում ես ու տանջվում գլուխ քաշ արած,
Ահագին փալանը միշտ մեջքիդ դրած․․․
Էշ ես ծնվել՝ հայվան կերթաս գերեզման:

Ինչքան որ աշխատիս, ինչքան որ ջանաս,
Էլի քանի սաղ ես, էշ պիտի մնաս,
Ուր որ քեզի քաշ տան, էնտեղ կգնաս․․․
Էշ ես ծնվել՝ հայվան կերթաս գերեզման:

Տերդ քեզի խաբել է ըռուպմ գարով,
Առաջ ընկած կերթաս սարով ու քարով,
Պոչդ թափ-թափ տալով՝ հայ ու հավարով․․․
Էշ ես ծնվել՝ հայվան կերթաս գերեզման:

Էդ մեծ գլխիդ մեջը խելք չես ունեցել,
Ինչո՞ւց է, որ էդքան էշ ես մնացել,
Երկար ականջներդ տնկել զռացել․․․
Էշ ես ծնվել՝ հայվան կերթաս գերեզման:

Էդ քու բախտդ քեզի էշ բերեց աշխարհ,
Ինչքան ապրիս, պիտի տանջվիս չարաչար,
Չունիս ազատվելու քեզ ոչ մի հնար․․․
Էշ ես ծնվել՝ հայվան կերթաս գերեզման:

Հերիք է էշ մնաս, հիմա՛ր ավանակ,
Որ վրեդ ծիծաղեն ամեն ժամանակ,
Մինչև ե՞րբ պիտ լինես, տո, ծաղր ու ծանակ․․․
Էշ ես ծնվել՝ հայվան կերթաս գերեզման:

Եկ, Շերամիս լսե՝ փալանդ վար դիր,
Հին ճամփից հեռացի, նոր ճամփա գտիր,
Թե որ ինձ չես լսում, ախոռդ մտիր,
Էշ ես ծնվել՝ հայվան կերթաս գերեզման:

Խորամանկ աղվեսից վեր առ օրինակ,
Շան նման գլորվիր տիրուդ ոտքի տակ,
Մի կտոր խելք ճարե, տո՛, էշ ավանակ.
Գեթ մեռնելիս զուռնով տանին գերեզման:


1917