— Նայիր, Արմիկ, դեպի վեր,— Ասաց մայրը որդեսեր,— Տե՛ս, լուսինը երկնքում Ինչքա՜ն սիրուն է փայլում։ — Այո, մայրիկ,— Ասաց, Արմիկը — Խնդրիր, թող գա, Մեզ մոտ մնա…
