Ձվի նստած Փոմփոխ հավը
Դուրս է վազում կչկչալի,
Գող Քոթոթի էս համբավը
Բակի միջին հարայ տալի։
էլ ձվածան հավ-մարիկներ,
էլ կչկչան խամ վառիկներ,
էլ թխսամեր ու ղոչ աքլոր՝
Մոտ են վազում լեղապատառ։
Մոտ են վազում
Ու կչկչում,
Փոմփոխի հետ
Հարայ կանչում։
— Տատի, տատի, էհե՜յ տատի,
էս փորձանքից եկ ազատի՛...
Գող Քոթոթը եկավ, չամփեց,
Մեր ձվանը ջարդե՜ց, լափե՜ց...
Հիմքից քանդեց թառ ու թառեք,
Ամա՜ն, հասեք, մի ճար արեք։
3
— Աղչի Մայի՛,
Մի դուրս նայի...
Մի տե՛ս հալա,
Դուրսը էտ ի՞նչ
Ղալմաղալ ա...
— Նանի՜, նանի՜, Քալի նանի՜,
Մահն էդ տեսակ շանը տանի...
էն անպիտան քոթոթ շունը՝
Տուն է մտել հավաբույնը,
Տուն է մտել, ջարդել, թափել,
Բնկալ ձուն կոտրել, լափել...
Հավ ու աքլոր
Լեղապատառ
Շաղ են եկել
Հակալ-հակալ։
— Ո՞վ ասիր, ո՞վ...
Գող Քոթո՞թը...
Ա՛յ կոտրվի նրա ոտը...
Փետս տուր ինձ, հոնի փետս,
Դու էլ արի, արի՛ հետս,
Նրան էնպես Քոթոթ ցույց տամ՝
Կերածն ըլի գլխին հարամ։
4
Նանը գնաց տնքտնքալի,
Փետը ձեռին՝ տկտկալի,—
Գնաց հասավ հավանոցին,
Հասավ ու իր սիրտն ուզածին՝
տո՛ւր թե կտաս,
էնքան տվեց գլխին, ոտին,
Աղցան շինեց գող Քոթոթին։
5
Խեղճ Քոթոթը հազիվհազ,
Գլուխն առավ՝ վազեվազ
Իրեն գցեց աղբանոց,
էնտեղ արավ լաց ու կոծ.—
Մեկ մղկտում կլանչում էր
— Ո՜ւ ա՛ֆ, ո՜ւ ա՛ֆ...
Մեկ կոխկոնձում ու հաչում էր
— հաֆ-հա՜ֆ, հաֆ-հա՜ֆ...
Մեկ վնգվնգում, հարայ տալի՝
— ա՜ ո՛ւ, ա՜ ո՛ւ...
Սեկ էլ ոռնում ու վայ տալի՝
— Ո՜ւ... աո՜ւ, ո՜ւ աո՜ւ...
