Գրաբարի դասագիրք/Յովհաննէս Մկրտիչ գրաբար
| ← 13․ ՍԱՂՄՈՍ (ԻԲ․ 2-7) | Մանուկ Աբեղեան |
15․ ՄԿՐՏՈՒԹԻՒՆ ՅԻՍՈՒՍԻ (Մատթ․ Գ․ 13-17) → |
1Յաւուրսն յայնոսիկ գայ ՅովհաննԷս Մկրտիչ քարոզել յանապատին ՀրԷաստանի և ասել․ 2«ԱպաշխարեցԷ՛ք, զի մերձյալ Է արքայութիւն երկնից»։ 3Զի սա Է, վասն որոյ ասացաւ ի ձեռն Եսայեայ մարգարԷի, որ ասԷ․ «Ձայն բարբառոյ յանապատի, պատրաստ արարԷ՛ք զճանապարհ Տեառն և ուղիղ արարԷ՛ք ըստ շաւիղս նորա»։ 4Եւ ինքն ՅովհաննԷս ունԷր հանդերձ ի ստեւոյ ուխտու, և գօտի մաշկեղԷն ընդ մԷջ իւր, և կերակուր նորա Էր մարախ և մեղր վայրենի։ 5Յայնժամ ելանԷին առ նա ամենայն Երուսաղեմացիք և ամենայն ՀրԷաստան և ամենայն կողմն Յորդանանու, 6և մկրտԷին ի նմանԷ ի Յորդանան գետ և խոստովան լինԷին զմեղս իւրեանց․
7Եւ տեսեալ զբաղումս ի սադուկեցւոցն և ի փարիսեցւոց՝ եկեալս ի մկրտութիւն նորա՝ ասԷ ցնոսա․ «Ծնո՛ւնդք իժից, ո՞ եցոյց ձեզ փախչել ի բարկութենԷն, որ գալոցն Է։ 8ԱրարԷ՛ք այսուհետև պտուղ արժանի ապաշխարութեան։ 9Եւ մի՛ համարիցիք ասել յան-ձինըս, թԷ ունիմք մեք հայր զԱբրահամ․ ասեմ ձեզ, զի կարող Է Աստուած ի քարանցս յայսցանԷ յարուցանել որդիս Աբրահամուv 10Զի աւասիկ տապար առ արմին ծառոց դնի․ ամենայն ծառ, որ ոչ․ առնիցԷ զպտուղ բարի, հատանի և ի հուր արկանի։ 11Ես մկրտեմ զձեզ ջրով յապաշխարութիւն, բայց որ զկնի իմ գայ՝ հզօրագոյն Է քան զիս, և ես չեմ բաւական բառնալ զկօշիկս նորա․ նա մկրտեսցԷ զձեզ ի Հոգին սուրբ և ի հուր․ 12որոյ հեծանոցն ի ձեռին իւրում, և սրբեսցԷ զկալ իւր և ժողովեսցԷ զցորեանն ի շտեմարանս իւր, և զյարդն այրեսցԷ անշԷջ հրով»։