Գրաբարի դասագիրք/Վասն տասն կուսանաց
| ← 11․ ԱՌԱԿ ԱՅԳՒՈՅՆ (Մատթ․ ԻԱ․ 33-41) | Մանուկ Աբեղեան |
13․ ՍԱՂՄՈՍ (ԻԲ․ 2-7) → |
1Յայնժամ նմանեսցի արքայութիւն երկնից տասն կուսանաց, որոց առեալ զլապտերս իւրեանց՝ ելին ընդառաջ փեսայի և հարսին։ 2Հինգն ի նոցանԷ հիմարք Էին, և հինգն՝ իմաստունք։ 3հիմարքն առին զլապտերսն և ձԷթ իւրեանց ոչ բարձին։ 4Իսկ իմաստունքն առին ձԷթ ամանովք ընդ լապտերս իւրեանց։ 5Եւ ի յամել փեսային՝ նիրհեցին ամենեքեան և ի քուն մտին։
6Եւ ի մԷջ գիշերի եղե բարբառ․ «Ահա փեսայ գայ, Արի՛ք ընդ առաջ նորա»։ 7Յայն-ժամ յարեան ամենայն կուսանքն և բազմեցին զլապտերս իւրեանց։ 8Ասեն հիմարքն ցի-մաստունսն․ «Տո՛ւք մեզ իւղոյդ ձերմԷ, զի ահա շիջանին լապտերքս մեր»։ 9Պատասխանի ետուն իմաստունքն և ասեն․ «ԳուցԷ ոչ իցԷ մեզ և ձեզ բաւական, այլ երթա՛յք ի վաճառականս և գնեսջիք ձեզ»։ 10Իբրև նոքա գնացին գնել, եկն փեսայն, և պատրաստքն մտին ընդ նմա ի հարսանիսն, և փակեցաւ դուռնն։ 11Յետոյ գան և այլ կուսանքն և ասեն․ «ՏԷ՛ր, ՏԷ՛ր, բա՛ց մեզ»։ 12Նա պատասխանի ետ և ասԷ, «ԱմԷն ասեմ ձեզ, թԷ ոչ գիտեմ զձեզ։ 13Արթո՛ւն կացԷք, զի ոչ գիտԷք զօրն և ոչ զժամն»։