բնագիր
Ղուլաղ ասուն բաս բանդիա, ղազիլա՛ր
Ղուլաղ ասուն բաս բանդիա, ղազիլա՛ր,
Չոխ ուստադլար բիզդան բաշ իդի, գեթտի,
Ինանմասուն, դունյա բե էյթիբարդուր,
Չոխ աշուղլար էշխ յոլդաշ իդի, գեթտի:
Չոխ աշուղլար օլդի՝ յարա ղալմադի,
Չոխ զուբան լալ օլդի՝ բարա ղալմադի,
Դունյա Սկանդար Զուլղարա ղալմադի,
Հուջրալարի զարղումաշ իդի, գեթտի:
Մուսա փեյղանբար, քի Թուր դաղա չըխտի,
Աջդահի սարինա ղամզասին թախտի,
Ռուի շափաղինան ալամըն յախտի,
Նար յանդուրան դաղ ու տաշ իդի, գեթտի:
Օ վախտ ենգիլանուր քոհան յարալար,
Ղոում-ղըսըմ մանի դիլսիզ գորալար,
Դոստ ու համդամ բիր բիրինա սորալար,
Աջաբ, նաշաքիլ յաշիդի, գեթտի:
Հար եթանա ջան դիանի դեիրսիզ,
Սորուշանլար նովջիվանի դեիրսիզ,
Ագեր բու Սաիաթ-Նովանի դեիրսիզ,
Սաբահ հալալ աշտի չաշ իդի, գեթտի:
Էսպես հաղանա-ղափիա. Արութինի ասած:
|
թարգմանություն
Դատավորներ, ա՛կանջ դրեք ձեր ճորտին
Դատավորներ, ա՛կանջ դրեք ձեր ճորտին,
Շատ վարպետներ եկան ու անհետ անցան,
Հավատ չածեք դուք սուտ ու փուչ խոսքերին,
Սիրո ընկեր շա՜տ աշուղներ անցկացան:
Յարին կարոտ շա՜տ աշուղներ հող դարձան,
Ձայնը կորցրին, շատ լեզուներ համրացան,
Ալեքսանդր Նվաճողն էլ հող դարձավ,
Ու կուտակված անթիվ գանձեր չքացան:
Մովսեսը սեգ Սինա լեռը մագլցեց,
Վիշապակուռ գավազանով հարվածեց,
Աստծո շողքը արար-աշխարհը վառեց,
Կրակ-բոց կար՝ բոլորն անհետ անցան:
Թե որ մարդիք ինձ անջիգար անուն տան,
Հին վերքերս բացվեն, արյուն կծորան,
Մարդիք իրարու զարմացած հարց կտան,
«Էս ի՞նչ տեսակ կյանք էր, եկավ ու անցավ»:
Նոր մարդ տեսաք, ջան ասող եք համարում,
Ամեն մեկին ջահել-ջիվան եք ասում,
Եթե Սայաթ-Նովու հալն եք հարցնում,
Լույսը բացվեց ու լույսի հետ անցկացավ:
|
