«Զոհուած ազատամարտիկ ՀՐԱՉԵԱՅ ԹՈՎՄԱՍԵԱՆԻ յիշատակին»
Մի՞թէ այլեւս աշխարհում չկաս,
Ժամը օր դարձաւ, ու օրը՝ տարի,
Մի՞թէ գնացիր, որ էլ ետ չգաս,
Ու մեզ չժպտաս ժպիտով բարի:
Այդ ի՞նչ չար բաղդ էր՝ քեզ խլեց-տարաւ,
Ի՞նչ վատ երազ է, որ չեմ արթնանում,
Այդ ի՞նչ սեւ ձիւն էր՝ մեր գլխին եկաւ,
Օրը մթնել է, էլ չի լուսանում:
Քեզ ո՞րտեղ փնտռեմ, ո՞ր ճամբով գնամ,
Քեզ ինչպէ՞ս կանչեմ, որ դառնաս դու տուն,
Անանց կարօտով անունը քո տամ,
Խօսքերդ յիշեմ, աչքերդ՝ ժպտուն...
