Թե որ հոգիդ անմահ է, Հա՛յկ, դու նորից պիտ ծնվես Եվ բելերին խուռներամ, Որ ոտնատակ են տալիս Քո այս հողը անտեղի, Նորեն, նորեն զգետնես: Եվ շինես նոր դաստակերտ, Նորեն դու այն Հայք կոչես, Այս աշխարհում անարդար Քո հին տունը շեն պահես:
