Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի
Երկու ասպետ
Երկու ասպետ խըրոխտ կանգնած
Սպանուհու առաջին,
Վառ նայում են ազնիվ կուսին,
Նայում աչքի հե՛նց միջին։
Երկուսն էլ քաջ, սիրուն դեմքով,
Կըրա՛կ կըպած սըրտերին,
Քաջ հենվել են զորեղ բազկով
Իրանց կըտրուկ սըրերին։
Նոցա համար կույսն աննման
Թա՜նկ է կյանքից ու փառքից.
Բայց ընտրյալը մեկն է միայն —
Ո՞րն է արդյոք երկուսից։
«Ո՞վ է, վըճռի՛ր, քո սիրելին» —
Հարց են տալիս երկուսով.
Նայում ուղի՜ղ կուսի աչքին
Եվ սպասում ջերմ հուսով…
|
|
