Էջ:Ազգ և հայրենիք, Յովհաննէս Քաջազնունի.djvu/49

Այս էջը սրբագրված է

թիւնը ամէնից թոյլն է ես վէճի առարկայ կարող
էր լինել միայն Գէորգի եւ Վասիլի տարաձայնութիւնը:
Բայց եթէ հարցի յետին նպատակն է՝ որոշել
հարցաքննուողի ազգային պատկաննլիութիւնը,
կոստանդինի տուած պատասխանն է միակ
ճիշդը, — որովհետեւ եթէ նոյն Գէորգին ու Վասիլին
ուղղակի հարցրած լինէին թէ ի՞նչ ազգութեան
ես պատկանում դու, երկուսն էլ առանց
տատանուելու կը պատասխանէին՝ հայ եմ:

Ազզային կապակցութիւնը չի սահմանափակւում
միմիայն լեզուային կապակցութիւնով։

Հետագայում կաշխատեմ ցոյց տալ, թէ ինչ
մեծ արժէք ու նշանակութիւն ոսնի լեզուն «ազգը»
կազմելու եւ ապրեցնելու համար: Ակներեւ է սակայն,
որ որքան էլ սերտ կապուած լինեն ազգն ու
լեզուն, սրանք այնուամենայնիւ տարբեր կարգի
երեւոյթներ են եւ՝ որոշ չափով՝ անկախ մէկը
միսսից:

Իրականութիւնն այն է, որ միեւնոյն ազգի
պատկանող մարդիկ կարող են ունենալ տարբեր
լեզուներ, ինչպէս էլ, դրան հակառակ, միեւնոյն
լեզուն խօսող մարդիկ կարող են պատկանել տարբեր
ազգութիւնների:

Ամերիկայի հիւսիսային նահանգներում ապրող
նեգրերը խօսում են բացառապէս անգլիերէն,
ուրիշ լեզու չունին: Բայց այդ նեգրերը անգլիացիներ
չեն: Մեքսիքացիք խօսում են սպաներէն,
բրազիլիացիք՝ պորտուգալերէն, իրլանդացիք՝