Էջ:Ալեքսանդր Ծատուրյան Բանաստեղծություներ.djvu/125

4

ՍԵՎ ՎԻՃԱԿ

Վա՜յ քու օրին, ա՛յ ախպեր,
Քու սև՜ օրին, հայ ախպեր։
Կյանքիդ դարդը չի չափվի —
Ծո՛վ է խորին, ջան ախպեր։

Ախպեր, անբուն թըռչուն ես,
Վաթան չունես, տուն չունես.
Գըլխիդ բարձը՝ չոր քար է,
Քնի կարոտ՝ քուն չունես...

Ախպե՛ր, չորցած մի ծառ ես,
Բաղչա-բաղին օտար ես,
Հարգ ու պատվից ընկել ես,
Խալխին դըռան նոքար ես...

Վա՜յ քու օրին, ա՛յ ախպեր,
Քու սև՛ օրին, հայ ախպեր,
Կյանքիդ դարդը չի՛ չափվի —
Ծո՜վ Է խորին, ջա՛ն ախպեր։

5

ԷՐՎԱԾ ՍԻՐՏ

Սրտիս խորում խոր ցավ ունեմ,
Ամա՛ն, ցավիս դե՛ղ արեք.
Կորած գլուխ եմ, ծով-ցավ ունեմ,
Կորած գըլխիս տե՛ղ արեք...

Աղջիկ տեսա, ա՛լ–վարդի պես.
Վարդ — հույսերով սիրեցի՜.
Երգ ու վերքըս, մարգարտի պես,
Ոտքի տակը փըռեցի՜...