Դանդաղ սահում են կյանքիս հեգ օրեր,
Եվ ամեն վայրկյանն իմ թոշնած սըրտում
Լըցնում է դըժբախտ և՛ սիրո ցավեր,
Ե՛վ անմտությամբ խելքըս վրդովում։
Բայց ես անտրտունջ լալիս եմ լըռիկ…
Լացն ավելի՛ է ինձ մըխիթարում
Հոգիս պաշարած վըշտի փոթորիկ,
Լացի մեջ նա դառն հըրճվանք է զգում։
Օ՛, կյանքի երա՛զ. դու պատրուն տեսի՛լ,
Քեզ չե՛մ ափսոսում. չըքացիր շուտով.
Թա՜նկ է ինձ համար սիրել ու տանջվիլ…
Հո՛գ չէ, թո՛ղ մեռնիմ… միայն սիրելո՜վ։
