Ողջո՛ւյն քեզ, ո՛վ գյուղ, խաղա՜ղ ապաստան
Գործի, հանգըստի, ոգևորության,
Ու քաղցր մոռացման և բախտի գըրկում
Հոսանքն օրերիս իմ մենակ կյանքում
Անցնում է, սահում այնպես լուռ, անտես —
Մայրենի անկյո՛ւն, ողջունո՜ւմ եմ քեզ։
Ես քո՛նն եմ։ Եվ ճոխ խընջույք, խրախճանք,
Ե՛վ արքաների պալատներ շըքեղ,
Ե՛վ մոլություններ, խաղեր ու զբոսանք —
Ողջը մոռացել… Այժըմ նոցա տեղ,
Նո՛ր կյանք եմ, ո՛վ գյուղ, քո մեջ վայելում,
Քո լայն դաշտերում, թավ անտառներում,
Ինձ տված ազատ, պարապ ժամերին
Իմ բյուր խոհերիս այդ ընկերներին։
Քո՜նն եմ։ Սիրում եմ այս այգին ստվերոտ,
Յուր մեղմ զովանին, ծաղկի անուշ հոտ,
Այս մարգագետինն հոտեղ, դեզաշար,
Ուր աղմկում են առվակներ պայծառ,
Աղմկում, խաղում, թըփերի տակին։
Այստեղ իմ աչքին.