Ջահել մի տղա ջահել այրուն
Գար անպատաճառ տեսության…
Ուշ գիշերին ձուկ էր որսում
Ձկնորսն գետում թոռ գըցած.
Քեֆ անելու, գիշերելու
Դեպի խըրճիթ նա լողաց։
«Ա՛յ իմ ձըկնորս, ա՛յ իմ հոգյակ,
Մի՛ գար դու իմ օթևան
Իմ սկեսրարը տանն է այսօր,
Սիրելի չես դու նորան։
Մի՛ նեղանար ու ետ դարձիր
Ձըկնորսական քո տընակ.
Էգո՛ւց արի, մեկ տեղ ազատ
Մենք քեֆ կանենք մեն մենակ»։
— Ա՜հ, քամի՜ է, սաստիկ քամի,
Գիշերն է մո՜ւթ, ո՞ւր գընամ…
Լավ է այստեղ, գետի վըրա
Մինչև լուսը կը մընամ։
Ուշ գիշերին մի սովդաքար
Կես ճամփին էր մընացած.
Ճամփեն ծըռեց, ջահել այրուն
Գիշերելու նա գընաց։
«Ջան սովդաքար, ի՞նչով այրիս
Քեզ այս ժամին մեծարի…
Ո՛չ խրճիթն եմ վառել այսօր,
Ո՛չ խոտ ունեմ, ո՛չ գարի։
Լավ է, շտապես, դու գեղ գընաս,
Սանահերիս հյուր լինես.
Միայն, տե՛ս հա՜, էգուց ինձ գաս,
Աչքի՜ս վըրա տեղ ունես»։
