— Գեղն հեռո՜ւ է, համ էլ խեղճ ձիս
Էլ շարժվելու հալ չունի.
Ես ամեն բան հետս եմ առել,
Հոգի՛ս, դու հոգս մի՛ անի։
Երեկ սաղ օր քաղաքն էի,
Այնտեղ առա ամեն բան.
Ահա վաղուց քեզ խոստացած
Ե՛վ իմ ընծան պատվական։
«Ա՜խ, չեմ ուզում ես քո ընծան…
Հա՛մ քեֆըս չէ իրա տեղ.
Գըլուխս սաստիկ ցավ է բըռնել.
Սանահերիս գընա՛ գեղ»։
— Է՛հ, էդ ցավը դատա՜րկ բան է,
Ես ճար ունեմ քո ցավին.
Երկու խոսք է, կասեմ, ձեռաց
Ցավըդ կանցնի, իմ անգի՛ն։
Ահա՛ շողաց լույս ու կըրակ
Ջահել այրու խըրճիթում.
Նա թանկագին իր հյուրերին
Արդեն հաց է պատրաստում։
Ձըկնորսի հետ հացի նըստած՝
Քեֆ է անում սովդաքար.
Պատուհանից աչք չի պոկում
Կըտրիճ տըղան՝ սիրտը վառ…
— Ձըկնո՛րս ախպեր, գինի խըմիր,
Հա՛մ ինձ ածա, հա՛մ այրուն.
Թե շնորհք ունես, վե՛ր կաց. մեկտեղ
Պար գա՛նք, երգե՜նք ես ու դուն։
Ես սիրում եմ միշտ մարդու հետ
Ջա՛ն ասել ու ջա՛ն լըսել.
