Ձեր փեշակն է— որսը բըռնել,
Մեր փեշակը— որս գընել…
Դե՛, խնդրում եմ, հետըս վարվի՛ր
Պա՜րզ, հասարա՜կ, եղբոր պես.
Ամեն մի լավ, բարի մարդուն
Այ ի՛նչ խրատ եմ տալիս ես.—
Երբ դարդ ունես— դարդ մի՛ անի,
Երբ գործ ունես— գործ արա՛,
Իսկ տեղն եկավ— էդ երկուսն էլ
Մոռացի՛ր ու քե՜ֆ արա։
Ու ըսկսեց սովդաքարը
Ձըկնորսի հետ հա՛ երգել,
Հա՛ պար գալով՝ ջահել այրուն
Հա՛մ պաչպըչել, համ գըրկել…
Չըհամբերեց կըտրիճ տըղան,
Սիրտն ու հոգին կրա՛կ առավ.
Աչք ճըպելում՝ դուռը բացեց,
Կայծակի պես նե՛րս թըռավ…
Եվ այդ օրից էլ խըրճիթում
Մարդ չի ապրում… Նա միա՜յն
Եվ ամայի՜— լոկ բըլբուլն է
Շուրջը երգում բարձրաձայն…
