Մեր իղձն ու փափագ ծաղկում են, փթթում,
Որպես ծաղիկներ քաղցրաշունչ գարնան.
Ծաղկում են, բայց և նորից թարշամում,
Եվ այդ կրկնվում է մինչ կյանքի վախճան։
Մեր վառ կըրքերի այդ անվերջ խաղից
Թունավորված է իմ սերը վաղուց.
Օ՜, ի՜նչ խելոք ես, սի՛րտ իմ վշտալից,
Որ կամիս դադրել դու բաբախելուց…
Անհոգ կացի՛ր, ես չեմ պատմում
Երբեք մեր սերն աշխարհին.