Օր չէր լինում, որ դուրս գալով ես տնից,
Դըռանս մոտ չըտեսնեի գանգրահեր
Մի երեխա, որ մոտ գալով իսկույն ինձ,
Աղերսում էր. «Պարո՜ն, առե՛ք ծաղիկներ»։
Եվ սովորած՝ համարյա թե ամեն օր
Առնում էի մի–մի հատ փունջ նորանից
Ու տուն բերում—և իմ փոքրիկ, մենավոր
Սենյակումս կախում նոցա պատերից։
Բայց ծաղիկներն ամեն անգամ նո՛ր քաղած
Այնքա՜ն անուշ բուրում էին սենյակում,
