Ե՛կ, գարնան անձրև, թափվի՛ր հորդառատ
Ցրտացած երկրի սառ կրծքի վերա.
Թո՛ղ նորից երկիրն շունչ քաշի ազատ,
Թո՛ղ նորա կրծքին ջերմ կյանքը եռա։
Երկա՜ր նա տանջվեց դառնաշունչ ձմռան
Ցուրտ կապանքներում, քեզ սպասելով,
Նա շա՜տ համբերեց… կենսատու գարնան
Քաղցր կարոտը ջերմ փայփայելով։