Էջ:Ալեքսանդր Ծատուրյան Բանաստեղծություներ.djvu/92

Այս էջը հաստատված է

Մի՛շտ ուրախ–երես,
Մի՛շտ զվարթագին։

Դու երգ ես երգում
Վաստակի ժամին,
Ոգելի՜ց երգեր,
Սրտառո՜ւչ երգեր,
Եվ նոցա քամին
Առնում է, տանում
Սարեր ու ձորեր,
Անտառի խորքեր…
Ծիծաղ ու հրճվանք,
Կյանքի վայելքներ,
Լաց ու տառապանք,
Դառըն զրկանքներ,
Օրհնանք ու աղոթք -
Զայրույթ ու բողոք,
Բոլո՜րն էլ երգով,
Վառ զգացմունքով
Պատմում ես միայն
Դու մայր-բնության…
Եվ նա ձայնակից,
Ո՛վ ժիր սերմնացան,
Սրտաբուխ երգիդ,
Քո ջերմ զգացման,
Յուր սրտի խորքից
Տալիս է քեզ միշտ
Քաղցր արձագանք.
Սիրող մոր նըման։

Վաղ առավոտյան
Վառ արշալույսին,
Օրը բացվելիս,
Արևը գարնան
Քե՛զ է առաջին
Ողջույնը տալիս.
Իրիկնադեմին,