Իցի՜ւ թէ այս ձայնը զիս խաբած չըլլար. հայրս հոգւով մարմնով գործին յաջողութեան կ՚աշխատի:
Այսօր չափազանց յուզուեցայ. ցերեկէն սկսեալ մինչեւ ներկայ վայրկեանս՝ աչքերէս արցունքները չդադրեցան. սրտիս նեղութենէն՝ սենեակիս մէջ առանձինն հեծկլտալով կ՚արտասուեմ:
Աշխարհիս վրայ արդեօք ինձ նման տարաբախտ եւ թշուառ մը եւս կա՞յ...:
Երէկ գիշեր Պօյաճըգիւղ ազգականներէս մէկուն հիւր էի. այս առաւօտ Վոսփորէն մեկնող երկրորդ շոգենաւով կամուրջ իջայ. ցերեկուան դադարէն առաջ. Քատըգիւղ մեկնող վերջին շոգենաւը կրցի մտնել:
Շոգենաւը Գըզգուլէսիի առջեւէն անցած պահուն գլուխս մէկ կողմ դարձնելով Տօքթ. Բ...եանը կողմնակի խցիկներէն մէկուն մէջ տեսայ:
— Ո՜հ, ան ալ Գատըգիւղ պիտի ելլէ, անշուշտ մեզ այցելելու համար, ըսի մտովի:
Ուրախութիւնս անսահման էր:
Կօշիկ ներկող տղայ մը ղրկեցի ու զինքը քովս հրաւիրեցի:
— Անմիջապէս քովս եկաւ. բաւական յուզուած, շնորհալի կերպով մը ձեռքս սեղմեց:
— Անշուշտ, մեզի այցելելու միտք ունիք, միասին կ՚երթանք, բարեբախտ հանդիպում եղաւ, ըսի:
— Կը ներէք որ այսօր ձեզ չպիտի կրնամ այցելել, ուրիշ բարեկամի մը խօսք տուած եմ, ըսաւ:
— Պիտի գիշերէ՞ք, հարցուցի:
— Ոչ, վերջին շոգենաւով պիտի մեկնիմ:
— Ուրեւմն, անկից քիչ մը կանուխ մեկնելով, կրնաք ձեր այցելութեամբը մեզ ալ պատուել:
— Եթէ միջոցս ներէ, կը խոստտանամ, ըսաւ:
Յետոյ ոտքի ելլելով աւելցուց.
