— Կը ցաւիմ որ ձեզմէ բաժնուելու ստիպուած եմ, ընկեր ունիմ:
Եւ արդէն նոյն պահուն շոգենաւը Գատըգիւղի մօտեցած էր:
Երբ Գատըգիւղի նաւամատոյցը ելայ, նշմարեցի որ ընկերներէն մին կին եւ միւսը էրիկ մարդ էր:
— Անոնց հետ բարեկամի մը այցելութիւն տալ ի՞նչ կը նշանակէ, ըսի ինքնին:
Մանաւանդ իրեն ընկերացող կնոջ հագուստէն ու կապուստէն կը կասկածէի:
Երեքը միատեղ կառք մը վարձելով Ս. Թագաւոր եկեղեցիին առջեւէն քշեցին:
Կառապանը ինձ նախածանօթ հայ մըն էր. երեկոյին զինքը կանչելով հարցուցի:
— Այսօր ցերեկին կառքին մէջ տարիքոտ կին մը եւ երկու էրիկ մարդ առիր, անոնք ո՞ւր տարիր:
— Փ...եաններու, պատասխաներց:
Կասկածս կամաց կամաց կ՚իրականանար. այդ ընտանիքը կը ճանչնայի:
— Այցելութեան նպատակնին հասկցա՞ր, ըսի:
— Ինչպէս չէ, պարզ աղջիկտես մըն էր, ըսաւ խնդալով:
Վերջին խօսքը զիս շանթահարեց:
— Հասկցա՞ր, աղջկան հաւներ է՞, ըսի:
— Չէ հաւներ: Դարձիս կառքին մէջ կը խօսէին. լսեցի որ երիտասարդը աղջկան չէ հաւներ:
Այս յայտնութեան վրայ՝ գոհունակութեան մեծ շունչ մը առի:
— Ի՞նչ պատճառաւ. թրախօմայի՞ համար, հարցուցի, աւելի հետաքրքրուելով:
— Չէ՛, աղջիկը պանքան 600 ոսկի ունի եղեր, բայց ուսեալ չըլլալուն համար, չէ հաւներ:
— Քովի տարիքոտ կինը ո՞վ էր:
