Էջ:Անդէրսընի հէքիաթները (Hans Christian Andersen, Fairy Tales).pdf/29

Այս էջը սրբագրված է

— 29 —

երկինք: Գիշեր էր արդէն. ամեն տեղ տիրում էր խո՜ր լռութիւն։ Նրանք անցնում էին մի փոքր, մռայլ և նեղ փողոցով, ուր կեղտոտ դարմանի, մոխիրի և աւերածութիւնից առաջ եկած աղբի մի դէզ կար:

Մի ընտանիք՝ տնից մի ուրիշ տուն փոխադրուած լինելով՝ փողոցը լիքն էր ջարդուած պնակներով, գաճեայ արձանիկների բեկորներով և պատառոտուն ցնցոտիներով, որոնք անհաճոյ տեսարան էին պարզում: