Էջ:Անդէրսընի հէքիաթները (Hans Christian Andersen, Fairy Tales).pdf/41

Այս էջը սրբագրված է

ասել համարձակելու: Հերթով իր հետևորդներն էլ դիտեցին, բայց ոչինչ չը տեսան։ Բայց նրանք կրկնում էին, ինչպէս Մեծ-Դուքսը։

—Հիանալի՜ է:

Նրանք նոյն իսկ խորհուրդ տուին, հագնել նոր զգեստները՝ յառաջիկայ մեծ տօնի առիթով:

—Հիանալի՜ է, սքանչելի՜ է, զմայլելի՜ է, բացագանչում էին բոլոր բերանները: Գոհունակութիւնը ընդհանուր էր:

Երկու խաբեբաները՝ իբրև վարձատրութիւն, պատուանշան և ազնուականի տիտղոս ստացան։

Նրանք տօնի նախորդ գիշերն ամբողջապէս սկեցին և աշխատեցան տասնուվեց մոմի լոյսով։ Նրանց չարաչար աշխատանքը ամենքին յայտնի էր: Վերջապէս ջուլհաները յայտարարեցին, թէ կերպասը պատարաստ էր։ Այնուհետև մեծ մկրատներով հագուստները օդի մէջ ձևեցին, առանց թելի մի ասեղով կարեցին, և յայտնեցին, թէ ամեն ինչ վերջացած էր:

Մեծ-Դուքսը՝ իր թիկնապահների հետնոր հագուստները քննեց: Խարեբանելրը՝ զգեստները