Էջ:Անդէրսընի հէքիաթները (Hans Christian Andersen, Fairy Tales).pdf/45

Այս էջը սրբագրված է

մի փոքրիկ երեխայ։

—Տէր Աստուա՜ծ, այս անմեղ երեխային լսեցէ՛ք, ասաց հայրը. ու իսկոյն և եթ ամբոխի մէջ շշնջացին:

—Մի երեխայ կայ, որ ասում է թէ Մեծ-Դուքսը ամենևին զգեստ չի կրում:

––Ամենևին զգեստ չի կրում, աղաղակեց վերջապէս ամբողջ ժողովուրդը:

Մեծ-Դուքսը չափազանց վիրաւորուեց, որովհետև զգում էր, որ Ժողովուրդն իրաւունք ունէր: Այնուհանդերձ նա խորհրդածեց և հետևեալ վճիռն արձակեց:

—Ինչ որ էլ լինի, պէ՛տք է որ ես թափօրի մինչև վերջը մնամ։

Յետոյ նա գոռոզաբար ուղղեց իր հասակը, և սենեկապանները շարունակեցին յարգանքով վեր բարձրացնել նրա հագուստի տտունը, որ գոյութիւն չունէր։