Այս էջը սրբագրված է
—Ո՞վ ես դու, և ինչո՞ւ ես տրտնջում, դոչեց հովիւը.
—Մի խեղճ երիտասարդ, որին ուզում են անպատճառ դրախտ ուղարկել:
—Գոհ չե՞ս, ի՞նչ. ես, խեղճ ծերունիս, շատ գոհ կը լինէի քո տեղը, դրախտ մտնելով:
—Բայց ես չե՛մ կամենում դրախտ գնալ. եթէ դու, ցանկանում ես, արի՛ իմ տեղը այս պարկի մէջ մտիր, և շուտով դրախտում կը լինես:
—Անայն սիրով, ասաց ծերունի հովիւը պարկի բերանը բանալով և փոքրիկ Կլօսին դուրս հանելով:
—Բայց խոստանում ես հօտիս պահպանութիւն անել։
—Ի հա՜րկէ:
Ծերունին մտաւ պարկի մէջ ու փոքր Կլօս նրա բերանը փակեց: Այնուհետև Կլօս հաւաքեց ցրուած հօտին ու նրան առաջը գցելով հեռտցաւ, գնաց:
—Մի քանի րոպէ յետոյ մեծ Կյօո գինետնից դուրս եկաւ և պարկը շալակեց: Որովհետև ծերունի հօտաղը շատ աւելի նիհար էր քան փոքրիկ Կլօսը, նա պարկը շատ թեթևացած գտաւ:
