Երբ չեմ լինի ես, աշխարհը նորից Գարնան ղօղանջով կաղմկէ, կեռայ․․․ Կանցնես, ո՛վ անցորդ, իմ շիրմի մօտից, Կը կարդաս մամռոտ սեւ քարի վրայ՝ «Հեռու հայրենի արեւից, հողից, Կարօտի երգը շրթերիս մեռայ»․․․
