Էջ:Արևելք 10.jpg

Որ պորտիս տակ կը սավառնիս,
Եվ կը խմես շունչս բերնես իմ փրփրած,
Արևելյան դաշտերուն
Եվ լեռներուն երկնազգեստ
Բոսորագեղ դո՛ւ Աղջիկ։
Թագուհի ես տիրական,
Քու երակներդ կը վառին
Իմ արյունովըս ոսկի,
Դուն եզական, դուն գոռոզ,
Ազնվական իմ արյունով թաթավուն
Եվ սուգիդ տակ երջանիկ։
Ճակատըդ տո՛ւր մրրիկին,
Ես ետիդ եմ հաղթական
Եվ կարմրած բիբերով։
Թո՛ղ մրրիկներն օրորեն
Եվ մթաստվեր խորհուրդները անտառին
Քու հղությունդ, որովայնըդ ծանրակիր։
Ո՜վ արգանդն իմ թագուհուն,
Անեղծ Բաժակ, անմեկին.
Որ իմ սաղմին պիտի տա
Ճակատն աստծուն և աչքերը քերթողին։
Ո՜վ իմ մանուկ, որ մրրիկով կը քնես,
Պիտի կոչվիս խաղաղության մեծ իշխան,
Ո՜վ իմ Վարդը, իմ արյունես բողբոջուն
Եվ տարփանքիս պսակում։
Արևելյան հրաշազան կիսագունդ,
Քու արևդ է ալեկոծ
Նման փրփրոտ Օվկիանին։
Նարինջներուդ, լիմոններուդ, նուռերուդ,
Մանիշակիդ և վարդերուդ, գինիիդ
Երակներուն, ընդերքներուն մեջ խորին
Կ՚աճի, կ՚ուռի, կը ծաղկի
Քու արևըդ ոսկեման։
Դուն խորհուրդն ես կենդանարար ջերմության
Եվ փթիթին և ալյակին և կյանքին։
Դուն կը վառիս, դուն կը վառիս, կը վառի՜ս
Մեհյաններով, խարույկներով սրբազան.