Էջ:Արևելք 2.jpg

Առջև դժգո՜ւյն ու դողդո՜ջ…
Օվկիաններու ափերուն,
Մրրիկներուն մեջ ահեղ
Պտտցուցի ընդերկար
Խաղաղությունդ անսասան։
Քեզ կը բերեմ, դո՛ւ Կին փարթամ և հարուստ,
Իմ երազներս անվթար
Եվ հասունցած մանկության սաղմը ժպտուն՝
Թառամելու և մեռնելու անսովոր։
Արևելյա՛ն կիսագունդ,
Դուն Մայր լեցուն և արբեցած ծիծերով,
Իմ շրթներըս, դեռ թարմ են
Եվ կարոտեն բոցավառ,
Եվ հագագս անբասիր։
Օտարոտի անդաստանի պտուղներ,
Արևմուտքի այգիներու ողկույզներ,
Եվ կամ անոնց ջերմագին հույզը կարմիր
Չեն պղծած դեռ իմ կոկորդըս ծարավի։
Ես եկած եմ լիահագագ ըմպելու
Խորի՜ն, խորի՜ն սափորներեն գինիիդ
Ուղևորին նման այն,
Որ դար մ՚ ամբողջ քալած է
Ջուրի շիթի մը համար։
Ես քու եզերքդ եմ հասած,
Եվ կը հավատամ,
Որ սկիզբն եմ Անմահության շավիղին․․․
Գինի, գինի մատռվակե՛ ինձ այսօր,
Ո՜վ Կին փարթամ և մարմարյա՜ և ջերմի՜ն,
Ա՛ռ իմ խորքես մեքենայությունս տխեղծ
Եվ ձևերըս հրահանգված ու նրբին։
Տո՛ւր ինձ, տո՛ւր ինձ,
Ո՜վ Արևելք, ո՜վ մեծ Տաճար և Խորհուրդ,
Խաղաղություն, խաղաղություն ստեղծիչ։
Եվ ահա քու ճաճանչներըդ բոցավառ
Կոսկեզօծեն կրունկներըս արյունոտ։
Վերջալույսիդ ոսկեծովին մեջ անհուն
Իմ երազներս կըզգենուն