Էջ:Արևելք 6.jpg

Երանգներով, խորհրդով,
Եվ դուն եղար
Մեծվայելուչ հարսն աշխարհին այս ունայն։
Լեցուր թափուր արևմտյան այս բաժակ,
Ահա ձեռքիս՝ կը դողդոջեմ,
Եմ ծարավես հրաբորբոք կը վառիմ,
Թո՛ղ շողերը մեծափարթամ Արևիդ
Պսակեն բաժակն այս ցրտին
Բորբ ջերմությամբ ու լույսով։
Ես Ատլանտյան ափունքեն,
Մեծափարթամ Ոստանի մը խորերեն
Կը բերեմ այս բաժակն թափուր ու օտար
Եվ թերևս քու գինիիդ սուրբ հպումին անարժան։
Ո՜վ տեսիլքներ արևելյան աշխարհին,
Որ խուժաններ զսպեցին,
Որ մարդկության շնորհեցին
Եվ Նիրվանան, և դրախտներն, ու անմահն։
Քու կուրծքդ ահեղ փոթորիկները գրկեց,
Մայր կաթոգին Խաղաղության, Անդորրին։
Ո՜վ բոցավառ դու Երազ,
Ո՜վ բանաստեղծ և Աստված,
Այգիներուդ տերևներուն կըհանգչին
Ոսկեփոշին դարերու։
Ո՛չ մեկ ծաղիկ իր բաժակին մեջ պայծառ
Սև երազով և խռովքով սարսռաց։
Մեծ անդորրըդ դուն փռեցիր ծագեծագ,
Ողողեցիր բոլոր աչքերն անհանգիստ
Քու մոգական և անարվեստ հեշտությամբ։
Վշտին համար քու զավակներդ խորհեցան,
Իմաստությամբ կրեցին
Տրտում քնարն այդ բնության — մեծ Երգին։

Արևելքցին չճգնեցավ գերիշխել
Բնության ահեղ զորության,
Ան չտվավ ստեղծումի ձևերուն
Իր մարդկային խեղճ ճաշակին չափանիշ։
Արևելքը իր պատմությամբ, իմաստով