Էջ:Արևելք 9.jpg

Մերկացի՛ր, մերկացի՛ր,
Արևելքի դո՛ւ Սարսուռ,
Հոտառությունս անեղծ է,
Ես քու բույրիդ եմ ծարավ։
Ես արու եմ և խոլությամբ առլցուն…
Ի՜նչ, դու կուլա՞ս,
Շողերը քե՞զ պղծեցին,
Ավերեցի՞ն բուրումնավետ քու դրախտ։
Դու կը դողաս,
Բայց կաթիլներն արցունքիդ
Կը հրդեհեն իմ կուրծքին
Աղվամազերն առնական։
Ե՛կ, հիռ դարձի՛ր և երգե՛
Սիրո աճյունը սրտիս
Եվ կարկաչը երակներուս երիտասարդ։
Արևելքի Իշխան եմ
Եվ արևիդ հրամայող։
Ես քողերըդ վառեցի
Եվ բեհեզներըդ չքնաղ,
Դո՛ւն Թագուհին պալատիս
Անլուսամուտ ու թաքուն.
Թո՛ղ ըմպեմ քեզ և ծծեմ սիրտդ գոհալ
Քու աչքերեդ, քու բերանեդ, ծիծերեդ,
Ի՞նչ, դուն կուլա՞ս
Երջանկության տակ կքած։
Ժպիտներո՜վ, ժպիտներո՜վ ճամփա դի՛ր
Քու կուսությունըդ թշվառ։
Դու մերկ ես
Եվ ես հուզված ու կարմըրած ու դողդոջ,
Թո՛ղ բազուկս մարմարյա
Գրկե լանջքըդ պաղպաջուն,
Սիրտս սրտիդ թող հպի,
Մենք միասին և հարբած
Երգե՜նք, երգե՜նք և երգենք
Արյանս հրդեհն քու կուրծքիդ տակ, և երգենք
Վերափոխումն քու հոգիիդ բյուրեղյա։
Ահա դուն ես, Արևելքի զերթ շռայլ,