Այս էջը սրբագրված է
ԼՃԱԿԻՆ ՄՈՏ
Մահվընես վերջն ալ պիտի հոգամ քեզ,
Հոգիս ընտանի թռչունի մը պես,
Պիտի գա մեղմիվ ուսիդ վրա թառիլ
Տենդահար ճակտիդ բոցին հետ վառիլ:
Հոգիս թռչունին այն կերպարանքով
Պիտի թևածե միշտ սընարիդ քով,
Վշտերե ընկճված կյանքիդ սփոփանք
Մընչելով յերգեր՝ սիրո արձագանգ:
Նուրբ փետուրներու վոլորթով գգվոտ,
Աշնան լուսնակին ցոլքով նվաղկոտ,
Վերջին վարդերուն խնկավետ բույրով,
Սիրված շրթներու հեշտին համբույրով:
Քերովբեներու ճերմակ պըսակեն
Թափված թերթերով համակ լուսեղեն՝
Յերազներ հյուսած տարտամ հեշտորոր
Պիտի սրբե քունն աչերուդ աղվոր:
