Այս էջը սրբագրված է
Ամեն ցավերուդ՝ ամեն արցունքիդ
Ամեն սուգերուն հոգվույդ դեռափթիթ,
Փոխարեն տալով քեզ հույս կամ գորով
Վերքերըդ պատե պիտի գգվանքով:
Ու յերբ հուսաբեկ, խոնջած ու մենակ,
Սև խորհուրդներով պաշտրված համակ
Ամեն հաճույքե, վայելքե հեռու,
Ալ ույժ չունենաս նույն իսկ ապրելու,
Հոգիս մտերմի մը կերպարանքով
Պիտի գա տանիլ քեզ լճակին քով.
Անտառի յեզրի այն ջինջ լճակին
Ուր կանանչ վոստեր հովեն կըսուզին.
Յեվ մինչ կայլակներ արցունքներու նման
Թավ տերևներ են կըկաթին, կիյնան,
Պիտի արծարծեն մաշած սրտիդ մեջ
Հիշատակներու հուսկ կայծերն անշեջ:
