իրենց շրշանակին մեջ գտնվող լուրջ և ազնիվ երիտասարդները։
—Ով որ անկեղծությամբ կընդունի այս գրքույկին բովանդակությունը,
մեր ազիզ ընկերն Է,— ըսեր Էր անիկա:
Յորկիի պահ տված այս գրքույկն Էր, որ Վասիլը հանձնեը
Էր կնոջը՝ ձերբակալման միջոցին, և Յորկին գտեր Էր
այն մորը ջղաձգված մատներուն մեջ։ Երբ հարևանուհիները,
Սոֆյայի քրտնաթաթախ շապիկը փոխելով, կրծքին
վրայեն ուզեր Էին վերցնել այդ գրքույկը, Սոֆյան կատաղորեն
մռնչեր Էր, ինչպես եթե կուրծքը բանային և սիրտը
խլեին, և գրքույկը պահեր Էր ձեռքին մեջ, եղունգները
խրած անոր թղթակազմ կողքին։ Բայց երբ Յուրկին ուզեր
Էր առնել, մայրը խոր հառաչելով հանձնել Էր գրքույկը։
Դուրսը լուռ Էր և մութ։ Երկու պատանիները երբեմն֊երբեմն
կլսեին ձիավոր ժանդարմներու անցքը, որոնց առաջքեն
և ետևեն փողոցի շուները կկաղկանձեին երկարատև և
եղերականորեն։
