քը. դուն քու գործիդ նայե, քեզ հոստեղը վերակացու չեն դրիր։ Բանվորները խուլ մռնչեցին: Մինաս Էֆենդին ա՛լ ավելի կատղեցավ: —Թո՛ղ մեյ մըն ալ քեզի տեսնեմ,— ըսավ անիկա,– ուրիշի սալին առաջ:
Այդ իրիկունն Էր, որ կազմակերպված բանվորները Բար֊
պան ու Ղուկասը հրավիրեցին իրենց ժողովին: —Կարդա՛շ, մենք ուրիշ տեղ գործ փնտրելու ենք,—ըսավ Ղըւկւսսը Բարպային, երր ժողովեն հետո տուն կվերադառնային, —-աս դելիխանլըներուն բերանը շատ խալաբալըխլը է, ապուր մը կուտեն, ետքը մենք ոտքի տակ կերթանք։
Բարպան լուռ կքալեր. հանկարծ կանգ առավ և ըսավ. —Վասիլը իրավունք ուներ։ - Իրավունքն ալ խո՛սք Է,— ըսավ Ղուկասը, քիթը աղմուկով
մաքրելով կարմիր թաշկինակին մեջ։— Բայց ատ օրերը անցան, օ չամլար պարտախ օլդու**, հիմակ մենք ծերա¬ ցանք, պատառ մը հաց պիտի ուտենք նե, դինջ ականջ ու¬ տենք, ատ Է ըսածս… Հետո խոսեցան գործավարի մասին։
—Հայ Է, ամա,— ըսավ Ղուկասը,— տաճկե գեշ Է:
—Ի՛նչ հայ, ի՛նչ տաճիկ,— ըսավ Բարպան,- գեշեն գեշ է, մարդ չէ, հայվանին մեկն է։
Եվ խոր սրտմտություն մը պաշարեց անոր հոգին։
Հհտևյալ օրը, կեսօրին մոտ, Բարպան, որ աշխատանքի
առաջին պահեն ի վեր անդադար կաշխատեր, լրացուց իր
օրական գործը և նոր աշխատանքի հետամուտ ըլլալե առաջ
պահ մը կանգ առավ։ Անիկա գոհ էր և մինչ մտքովը կդասավորեր
ստանձնելիք աշխատանքը, միևնույն ատեն, վաղեմի
սովորսւթյան համեմատ, գրպանեն հանեց ծխախոտի տուփը
- Այս երիտասարդներր մեծ֊մեծ խոսում են (՛ժող, ասացվածք)։
- Այդ մայրիները բաժակ դարձան. այսինքն՝ ժամանակները փոխվսւծ են (թարք, ):
