աշխատավոր գյուղացիության: Նույնօրինակ զիջումներ նա հարկադրեց անել և քաղաքում մանր բուրժուազիային:
Եթե սակայն այդ նահանջը փրկեց բոլշևիկներին քաղաքականապես, բայց նա չէր կարող զգալի կերպով բարեփոխել երկրի տնտեսական վիճակը: Որովհետև բոլշևիկները չունեին քաղաքացիական քաջություն իսպառ հրաժարվելու իրենց էքսպերիմենտների քաղաքականությունից և բավականում էին տնտեսական կարկատաններով, որոնցգլխավոր դրդապատճառը՝ իշխանությունն ամեն գնով իրենց ձեռքը պահելու մտահոգությունն էր:
Զանազան «սոցիալիզացիաների, նացիոնալիզացիաների և մունիցիպալիզացիաների» էքսպերիմենտները, փորձերը հիմնովին քայքայեցին Ռուսաստանի տնտեսություն թե գյուղյում թե քաղաքում: Այդ քայքայումն այնքան աղաղակող էր և բոլշևիկների մղած քաղաքացիական կռվի պահանջներն այնքան էին հրամայական, որ իրենք՝ բոլշևիկները աստիճանաբար սկսեցին դիմել այնպիսի միջոցների, որոնք տրամագծորեն հակառակ էին նրանցքարոզած նախկին գաղափարներին: Զրկեցին նույնիսկ բանվորներին իրենց դասակարգային շահերը պաշտպանելու գրեթե բոլոր իրավունքներից:
Սպառնալիքներով և ցինիկի խաբեբայություններով, որոնք միշտ ամենավարպետ կերպով քողարկվում են սոցիալիստական, կոմունիստական կեղծ կատճառաբանություններով, 8-ժամյա բանվորական օրը, որի համար նրանք ժամանակին այնքան գլուխ էին պատռել, դարձրին 10-12-ժամյա բանվորական օր: Սկսեցին շահագործել բանվորների աշխատանքը և կիրակի ու տոն օրերին:
Նույնիսկ Մայիսի մեկը, որ աշխատավորության տոնն է և հանգստի օր, դարձրին 10-12-ժամյա աշխատանքի օր: Մտցրին աշխատանքի ստիպողական ընդհանուր ծառայություն, որ իր խստությամբ շատ քիչ է տարբերվում զինվորական ծառայությունից: Մի խոսքով՝ մտցրին տնտեսական մի սիստեմ, որի նմանը կարելի է գտնել միայն հին դարերում, փարավոնների և ուրիշ արևելյան բռնապետների մոտ կամ Հռոմեական կայսրության օրերում, և որը ոչ մի առնչություն չի կարող ունենալ աշխատանքը և աշխատավորությունը ազադագրելու կոչված սոցիալիզմի հետ:
Այսպիսով բոլշևիկներն իրենց ասիական սոցիալիզմով և
