ինքն էլ դար ծաւ հովանաւորող օրէնքների հակա» փւակորդ։ \,րա ընկերակից մինիստրներից երկուսը հրաժարական աուեցին յ և նա յ կորցնելով իր կու։ սակցութեան համակ րութիլհը նոյեպէո հրաժար» ուեց« րաէՏ ա1Դ հրաժարականը չընդունուեցյ և ի լ, նորից առ աքին մին ի սար դառալովք հրաւի։ Րեց Գլադստօնին ճ աուեց նրան դաղթականու։ թիւնների մինիստրի պաչտօնը
1846 թուին \։ Րլանդիան մտանուեց մի դար։ հուրելի դժբախաութեան։ \քիչգե»ւ. հքկօնեէլ դե։ ղեցիկ ապագայի յոյսեր էր ներշնչում և կրթում էր ժողովուրդը աղատասիրական ոգովյ (,սկ միւս կողմից կաթուիկ քահանայ \քաթիու բարոյական դաստիարակութիւն էր աա ր ածում և ոչնչացնում էր արրեցողութիւնըւ հետղհեաէ ահագին ժողովըր։ դակաութիւն ստանալովդ 1846 թափ ամառը յան։ Կարծ սկսեց փտել կարտօֆիլը, որ իրլանդական ժողովրդի դլխաւոր ուտելիքն է և փոխարինում է հացը։ հիւանդութիւնը մի գիշեր ոչնչացրեց բոլոր ցանքսերը, օդի հէք սաստիկ դարշահոտութիւն աա ր ածելով։ սու եա սաէէ որ աեեց երկու, աարէ
1847 թ ուի սովից կոտորուեցան 1 միլիօնից ոչ
պակաս մարդիԿ․ \էրլանդիա ունէր , միլիօն աղ գաբնակութիւն։ \\ոսկալի աղէտը սկսեց դատարկել դժբախտ երկիրը։ Ահագին խմբեր գաղթեցին հի.՜ սիսային Ամերիկա։ Իսկ երկրռւմ Տքնացածները կուաորւու մ էին ճանճերի նման։ ՜անապա րհները
