հին բիւղանդական կալսրութիւնըճ ռուսաց հովան ալ որութեան աաԿ․ Նապօ լէօնի տիրապետոլ թիլ նը առ ժամանակ մոռացնել տուեց քիւրքիան։ ՚ քա1, երբ ռուսաց գահը բարձրանաս ՚հյիկոլալ Ա։ քՌուսաստանը նորից ձեռք աաւաւ ա ր ևելեան քրէստոնեաների հարցը» 1828 թուի պատերազմը սարսա փեչի հարուած էր Փիրքէալի համար։ ռուսաց Դիրքերը հասան Ադրիանուպօլիսյ և ալնտեզ կընքոլած՛ դաշեադրու թեամբ քիւրքիան ճանաչեց հունաստանի անկախու թէւնըէ ալէ և հաստատեց նախկին դաշն ագի րները, որոնց ղօրու թեամբ ()։օլսաստանը իիւրքիայում գտնուող լունա դաւան քրիստոնեաների հովանալորն էր համարլում» իալց այդ ժամանակից հա գիւ մի տաբի անցած։ Ռուսաստանը փոխեց իր քաղաքական ութիւնը։ տեսնելով որ Նէրոպան շատ անվստահ է իր բռնած ուղղութեան վերաբերմամբ և կասկածներ ունի թէ իւրքիան կ ոչնչացնողի ռուսների ձեռքով՚ նիկոլալ Ա բարեկա մոլ թիւն հաստատեց սուլթանի հետ, որպէսզի խաղաղ միջոցներով իր աղդեցութեան տակ սլահէ՝ թէ կ» հո լիսը և թէ առ հասարակ Արևելքը։ Աք/ պատճառով նա շատ ղիջույլքներ արաւյ մեղմացրեց Ադրիանուպոլսի դա շնադրութեան մի քանի ծանր
պայմանները։ քսկ երբ 1833 թուին Սգիպտոսի \քէհմէդԱլի փաշան ապստամբսւ.ևց սուլթանի դէմ և նուաճեց Փոքր Ասի ալի մեծ մասը Ռուսաստանը շտապեց փրկել Իիւրքիան վերջնական կորստից
