հին, հիԱևական օրէնքը—անհատի ազաա ութիւնը։ Պալմերստօն ընկաւ
գէրբիի պահպանոզական մինիսարութիւնը, ստանձնելով կառ.ավա րութեան գեկը Գլադստօնին Ի Կ ողմը դբաւելու փորձեր արաս։ Ահա էր
գրում գիգյրաէլի Գլադստօնի մտերիմ բարեկամ եպիսկոպոս վիլբերֆօրսին։ ս րքան ես կուզէի, որ գսլք համոզէք Գլադստօնին մասնակցել լօրդ Դէրրիի կաբին էտին։ Իւք մեզը չէ, որ նա համաձայնութիւն չը աուեց. ես համարեա ծունկ չոգած խնդրում էի նրան այդ մտսսին»։ ՛ճարպիկ հրէան կեղծում էր։ ՝\,րա համար ամենավաանդաւոր թըշ։ Նամին Գլադստօնն էր և այդպիսի թչեամուց ապաաուելու ամեն ալաւ մի հոցն էր նրան իր քաղաքական ութ եան կողՏքեակից դարձնել» բայց երբ ՜ալդ չաքողուեց։ էրթէէ մինիսարոլ թիւնը մի ու. րիշ բանով ուզեց շահել Գլադստօնի սէրաը, և ահոզութիւն ունեցաւ» 1858 թուի վերքում Գլադստօն պահպանոզական մին ի սա րութեան յանձնայւարութեամբ գնաց 8օնիական կղղէները»
հունաստանի արևմաեան կողմում գանուող այս եօթը կղղիները 1818 թուից, վյ»եննայի վեհաժողովյի վճռովք կազմում էին մի առանձին հանբապետութիւն, որ գանւում էր Անգլիայի հովանալ որ ու թեան աաԿ․ Անգլիան պա հում էր այնտեղ մի զօրախումբւ որէ հրամանատարը միլնսյն ժամանակ կղզիների ընդհանուր կառավալաիհն էր» Ջ
