\
ն ի ական փոքրիկ հանրապետութիւնը ունէր սենաէէ որ թաղկացած էր վեց անդամներից, և օրէնագիր ժողով( ուր կալին քառասուն պաադամա ւորներ։ ք\րքան էլ փոքրիկ պետութիւնը աղատ ու ապահով էին էր յ թալց երթ հունաստանը թոլուՐովին ա զա տուեց թիթքտց լուծից։ (ոլն ազգա սէրները սկսեցին ամեն հանք գործ դնեի որ եօ քըն կղզիներն էլ միանան իրանց հալրենիքիյ 0ունաստանի հետ» Երկար ժամանակ անգլիացիները լԱել անգամ չէին ուզում այդ առաֆարկու թիւնըէ և ամեն անգամդ երթ գլուխ էր թարձրացնում լօնիական հարցը։ Անգլիական մամուլը սկսում էր դաաապարաել կղզեցիների ապերախտութիւնը» Աակալն միացման գաղափարը ընդհանուր ժողովրդական գաղափար դարձաւյ և կղզեցիները անդադար դիմումներ էին անում կւրոպալին։ Լեղափոխա կան միջոցների մասին նրանք չէին էլ կարող մա ածեի որովհետե լաւ գիտէին, որ Անգլիան քիւրքիտ չէ և իւրաքանչիւր ապսաամթական փորձը տեղէ» ու տեգը կը խեղդուի։ Գիմումներլւ, աղաչանքները ա հհ քան գր գոգեցին անգլիացիներին, որ պարէամենաը 1857 թուին առաֆարկեց մի ան գա մալն ընդ միշա միացնել 0օ նիական կղզիներ ր Անգլիացի հետ , թոլլ տալով որ նրանք պատգամաւոր ունենան անգլիական պարլամենտում։ Կղզիները թոզոքե ցին էւ ահա Գլադստօն ուղարկուեց այն տեղ։ ժողովրդի ցանկութիւնը իմանայու համար
